Ik herinner mij de nachten met EVV, mijn vriend uit Uruguay. Wij communiceerden in het Engels met elkaar, want ik sprak geen Spaans. Maar op de intiemste en romantische momenten waarin je een bepaald gevoel naar elkaar wilt duidelijk maken, was het bijna niet mogelijk dat gevoel in een geleende taal over te brengen. Dus vroeg ik hem dit in zijn moedertaal te doen. En dat deed hij. Spaans is zo mooi om te horen, maar ook de klank en intonatie en het gevoel dat daarin tot uitdrukking kwam, kon ik op zo'n moment ook voelen, begrijpen van binnenuit, omdat ik ermee was verbonden. Al verstond ik er geen woord van, ik voelde en zijn gevoel kwam over.
Dat is de waarde die ik aan een moedertaal toeken. Het is van groot belang - taal niet alleen te zien als een logische samenstelling van woorden. Er zijn in een moedertaal zoveel subtiele verschillen te merken; al in de manier waarop je een woord uitspreekt, het ritme, de intonatie, in welke samenhang. Een moedertaal is van essentieel belang voor je expressie, voor het uitdrukken van je gevoelens, wanneer dat nodig is. Binding daarmee verliezen is tragisch.